ฟังเพลงนี้ในเย็นวันหนึ่งขณะขับรถกลับบ้านหลังเลิกงาน ฝนตกพรำๆ รถติดนิ่งๆ นั่งฟังพร้อมมองสายฝน เศร้า เหงา เดียวดาย จริงๆครับ สำหรับตัวเองคิดว่าคงไม่มีเพลงไหนจะเศร้าไปกว่าเพลงนี้อีกแล้ว
นรีกระจ่าง คันธมาส (สุทธนรี กระจ่างคันถมาตร์)
อัลบั้ม ราชินีพระจันทร์ ปี พ.ศ.2537
คำร้อง – ชวิณี เกษบุญชู ทำนอง – ศุภกิจ เทพวรวุฒิ
เรียบเรียง – นิติธร ยุวจิตติ
บินไปเดียวดาย กลางสายลมแปรปรวน
เพียงทะเลครวญ ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า
ค่ำคืนนี้ฉันเพลียฉันเหนื่อยฉันหนาว
และเหงาเหลือเกิน
ไม่เคยมีใคร มีรักแท้จริงใจ
จ้องมองทางใดดูเคว้งคว้างว่างเปล่า
ฝ่าลมฝนลำพังมากี่ร้อนหนาว
จนล้าสิ้นแรง
* ไม่อยากเห็นภาพใด แม้แต่ท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตา ลงชั่วกาล
จะไปซุกตัวนอนซ่อนกายในเงาจันทร์
จะหลับฝันไม่ขอตื่นขึ้นมา
คงจะมีเพียง ลมหายใจรวยริน
เอนกายบนดินยอมรับความแพ้พ่าย
ปีกของฉันมันหนักบินต่อไม่ไหว
จะขอพักกายชั่วกาล……..
